Gouwe ouwe

Pippi vertelt is verhuisd! Mijn nieuwe blog posts zal ik voortaan plaatsen op mijn oude site: walkurax.blogspot.nl, nu meertalig dank zij Stoyan (http://youtu.be/od8MO1a_uWQ).

De dood moet een Wener zijn

Kapuzinergruft Wien (bron: Wikimedia Commons)

In Wien mußt erst sterben, damit sie dich hochleben lassen. Aber dann lebst lang.
In Wenen moet je eerst dood gaan voordat ze je vieren. Maar dan leef je lang.
Helmut Qualtinger

Geen enkele Europese stad heeft zo'n intieme relatie met de dood als Wenen. De stad en haar
inwoners koesteren een vreemde liefde voor de dood, de eigen vergangelijkheid en de overledenen. In de kroeg bezingt men Magere Hein met een glas wijn in de hand in liederen als het bekende chanson 'Der Tod, das muss ein Wiener sein' [De dood moet een Wener zijn].

Een reis naar het verleden

Je hebt van die data die je nooit meer vergeet. Je trouwdag, verjaardagen van familieleden, 9 november 1989 (tenminste als je net zoals ik een Duitse achtergrond hebt), 9-11.

Bron: http://aviacrash.nl/

Voor mijn schoonmoeder is 20 oktober 1948 zo'n datum. Op die dag verongelukte een toestel van KLM bij het Schotse plaatsje Tarbolton, niet ver van de luchthaven Prestwick. Hierbij kwamen alle 40 inzittenden om het leven. Annie was toen een tiener die 's ochtends op de naaischool zat en 's middags vaak voor haar tante, een Tilburgse zakenvrouw, in het huishouden moest gaan werken. De dag na het ongeluk verslond zij eerst alle krantenberichten over de vliegramp voordat zij bij haar tante aan het werk ging. Zij was vooral begaan met het lot van haar stadsgenoot, de 25-jarige stewardess Elsie Feij, die de crash had overleefd maar uiteindelijk toch aan haar verwondingen overleed. Vandaag de dag herinnert zij zich nog menig detail.

In een kip naar het hiernaamals

Sinds ik voor het eerst in Cadier en Keer de felgekleurde grafkisten uit Ghana heb gezien weet ik het zeker: ik wil in een kip begraven worden.

In Ghana zijn begrafenissen belangrijker dan bruiloften of welk ander feest ook. Familie, vrienden en kennissen komen bij elkaar om van de overledene afscheid te nemen. Voor de nabestaanden is het een kans om het leven van de overledene te vieren en de status en de rijkdom van de familie te tonen. Zij maken er met z'n allen een mooi feestje van.

In het hol van de leeuw

'Ik was een vreemdeling' is het thema van een blogparade geïnitieerd door Friederike nav de actuele gebeurtenissen . Zij beschrijft hoe zij zich altijd en overal als vreemdeling ervaart, maar ook hoe het gevoel van vreemd zijn voor een kort moment kan verdwijnen:

'Manchmal gibt es diese Momente, wenn die Fremdheit weicht und man diese alte Jacke ausziehen und hinter sich auf die Stuhllehne hängen kann, für einen Augenblick, für einen Abend lang. Wenn man sich plötzlich zurücklehnt und denkt: Jetzt bin ich angekommen, jetzt bin ich zuhause, ganz ungeübt, für einen Augenblick, für einen Abend lang. Meistens sind es irgendwelche Winzigkeiten, ein Lächeln im richtigen Moment, eine freundliche Nachfrage, ein Essen mit Menschen, die sich langsam zu Freunden entwickeln.'

Voor mij is haar verhaal heel herkenbaar. Ook ik voelde en voel mij bij tijd en wijle een vreemde eend in de bijt.

De Baltische Keten

Zomerspecial 2015

23 augustus, een dag zoals alle andere?

Mijn wederhelft en ik gingen dit jaar op 23 augustus met vakantie, op stedentrip naar Riga, Tallinn en Helsinki. Wij hadden deze vertrekdatum om puur praktische redenen gekozen. Ter voorbereiding op de reis las ik Jan Brokken's 'Baltische zielen', een geweldig boek. Het schetst aan de hand van uiteenlopende levensverhalen de historie van Letland, Estland en Litouwen in de twintigste eeuw. Langzaam begon tot mij door te dringen dat 23 augustus 1989 voor de meeste mensen in de Baltische staten niet zomaar een datum is, maar een dag met evenveel betekenis als 9 november 1989, de Val van de Berlijnse Muur, voor veel Duitsers.

Tyrk

Honden worden vaak de beste vriend van de mens genoemd. Mijn studiegenoot Flavien uit Kameroen verbaasde zich dusdanig over de vermenselijkte relatie tussen de Duitsers en hun honden dat hij een antroplogisch onderzoek startte. Drie jaar lang voerde hij interviews met hondenbezitters en verzamelde alles wat over honden te verzamelen valt, tot hondevoer toe. Hij huurde zelfs een kamer bij een familie met hond om de relatie mens - hond van dichtbij te bestuderen. Het verhaal van de Deense Broholmer hond Tyrk zou hem zeker tot verder historisch onderzoek hebben aangespoord.

De kralenmaker uit Ribe

Musea zijn schatkamers van intrigerende verhalen en objecten. Op mijn blog zal  ik de komende tijd de voorwerpen en verhalen presenteren die mij op mijn reis door Zuid-Denemarken bijzonder gefascineerd hebben.

1. De kralenmaker uit Ribe

Waar denken jullie aan bij het het woord Viking? Aan stoere vechtersbazen die op hun schepen half Europa leeg plunderden? Ik denk sinds mijn bezoek aan het museum "Ribes Vikinger" bij het woord Viking aan de kralenmaker uit Ribe.

Ribe
Ribe is de oudste stad van Scandinavië en werd rond 710 n.Chr. gesticht als marktplaats van Friezen en Vikingen. Elke zomer werd langs het riviertje de Ribe Å een nederzetting opgebouwd. Er was een kade voor het aanleggen van de schepen en een houten weg langs de tenten van de koop- en ambachtslieden. Later kreeg de marktplaats een permanent karakter en werden er huizen en werkplaatsen gebouwd.

Teddybeer Friedeltje in het IJslands Museum voor Schone Kunsten

Teddy Friedeltje reist de wereld rond en maakt selfies in musea. Afgelopen dinsdag was hij in Reykjavik om op de foto te gaan voor een van de bekendste schilderijen van IJsland, namelijk voor Þórarinn B. Þorlákssons 'Þingvellir'. Voor de IJslanders is Þingvellir een historisch belangrijke plaats. De nakomelingen van Ingólfur Arnarson, de stichter van Reykjavik, richtten hier in 930 het Alþing (parlament) op. Dit was de plaats waar 's zomers elk jaar de grootgrondbezitters, boeren, krijgslieden en handelaren bijeenkwamen om onderlinge vetes te beslechten, huwelijksverbonden aan te gaan, zaken te doen, recht te spreken, nieuwe wetten uit te vaardigen en om nieuws uit de verre uithoeken van IJsland uit te wisselen.

Op het spoor van het Zweeds wittebrood

Zweeds wittebrood bij Bakker Nederpelt in de Emmastraat

Mijn man en ik brachten onlangs weer een bezoek aan het Loosduins Museum (een echte aanrader!). Aan de hand van voorwerpen, schilderijen en documentatie vertelt het museum de geschiedenis van het tuindersdorp Loosduinen (nu onderdeel van Den Haag). In de vernieuwde vaste tentoonstelling op de eerste verdieping trok de tekst bij een zwart-wit foto mijn aandacht: 'Bij Bakker Nederpelt in de Emmastraat werd het Zweeds wittebrood uitgedeeld.' Ik had niet verwacht in het Loosduins Museum een link met Zweden tegen te komen en ben op zoek gegaan naar het verhaal achter het Zweeds wittebrood.